(ဓမၼပဒ၊ သာမာ၀တီ၀တၳဳထဲမွာ) ေဂါတမျမတ္စြာဘုရားရွင္
ပြင့္ထြန္းေတာ္မူစ အခ်ိန္က အျဖစ္အပ်က္ကေလးပါ။
ဟို..ဟိမ၀ႏၱာက ရေသ့ငါးရာ ေကာသမၺီျပည္ကို ၀ါကပ္ဖို ့
လာၾကတာ။ လမ္းခုလတ္မွာ အရိပ္အာ၀ါသေကာင္းတဲ့
ေညာင္ပင္ၾကီးတစ္ပင္ေအာက္ ခရီးတစ္ေထာက္
နားေနၾကတယ္။ အဲဒီမွာ ေရကလဲဆာ၊ ေမာကလဲေမာႏွင့္
ေခါင္းေဆာင္ရေသ့ၾကီး စိတ္ကူးေပၚလာတာက....
အင္း ဒီေလာက္ၾကီးက်ယ္တဲ့ ေညာင္ပင္ၾကီးမွာေနတဲ့
ရုကၡစိုးနတ္မင္းၾကီးဟာလဲ သမညမဟုတ္ဘူး။
တန္ခိုးၾကီးတဲ့ ရုကၡစိုးနတ္မင္းၾကီးတစ္ဦးျဖစ္မွာပဲ။
နတ္တို ့တန္ခိုးႏွင့္ ေသာက္ေရကေလးမ်ားေပးရင္
ေကာင္းမွာပဲ" လို ့ စိတ္ကူးမိသတဲ့။
နတ္မင္းၾကီးက ရေသ့ၾကီးစိတ္ကူးတာသိျပီး
ေရလွဴလိုက္တယ္။ ေနာက္ .. ခ်ိဳးေရ စားစရာ
ေသာက္စရာ စိတ္ကူးတိုင္း စိတ္ကူးတိုင္း လွဴလိုက္တယ္။
ရေသ့ၾကီးက ဆက္ျပီးေတာင့္တတယ္။
"ေၾသာ္ .. ဒီေလာက္ တန္ခိုးၾကီးတဲ့ နတ္မင္းၾကီးကို
ျမင္ခ်င္စမ္းပါဘိ"
နတ္မင္းၾကီးကလဲ ေညာင္ကိုင္းေတြၾကားက ကိုယ္ထင္
ျပလိုက္တယ္။ ရေသ့ေတြအားလံုးဟာ နတ္မင္းၾကီးေရာ
နတ္ဗိမာန္ၾကီးပါ ျမင္ရေတာ့ သိပ္ျပီးအံ့အားသင့္
၀မ္းေျမာက္ျပီး ၀ိုင္းေမးၾကျပန္တယ္။
"နတ္မင္းၾကီး... သင္ရဲ ့စည္းစိမ္ေတြ တန္ခိုးဣဒၶိပါဒ္ေတြ
ၾကီးက်ယ္လိုက္တာ။ ဘယ္လိုေကာင္းမႈကုသိုလ္ေတြ
ျပဳလုပ္ခဲ့လို ့ပါလဲ"။ ဒီေတာ့ နတ္မင္းၾကီးက -
"အရွင္ရေသ့တို ့... ဒါကိုေတာ့ မေမးၾကပါႏွင့္၊
မသိခ်င္ၾကပါႏွင့္" လို ့ေျပာတယ္။ ေတာင္းပန္ရွာတယ္။
သူလုပ္ခဲ့တဲ့ ကုသိုလ္က နည္းနည္းကေလး
မေျပာပေလာက္ေတာ့ ရွက္ျပီးေနသတဲ့။ ရေသ့ေတြက
ေမးလြန္းမက ေမးၾကေတာ့မွ အနာထပိဏ္ သူေ႒းၾကီး
အိမ္မွာ အခစားႏွင့္ လုပ္ရတဲ့ ဆင္းရဲသားျဖစ္ေၾကာင္း၊
သူေ႒းၾကီးအိ္မ္မွာ ႏို ့စို ့ကေလးေတြက အစ
ဥပုသ္ေစာင့္ၾကရေၾကာင္း၊ သူလဲ ေတာထဲမွ ျပန္လာ၊
ဥပုသ္ေန ့မွန္း ညေနေရာက္မွ သိျပီး ေန ့၀က္ဥပုသ္
ေစာင့္ရာက ေလနာထျပီး ကြယ္လြန္ခဲ့ေၾကာင္း
ရွက္ရွက္ႏွင့္ ေျပာျပရွာသတဲ့။
ကဲ..ၾကည့္စမ္း ၊ ဒို ့ဒီကေယာဂီေတြလို အျပည့္ေစာင့္ရတဲ့
၉ ပါးသီလမ်ိဳး၊ သမထ ၀ိပႆနာ ကုသိုလ္မ်ိဳး
မဟုတ္ေသးဘူး၊ အားတက္စရာ မေကာင္းဘူးလား။
(ေျမဇင္းဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး)
No comments:
Post a Comment